Interview met Ksenia Felker - Analoge esthetiek herontdekt

Hoe ben je eigenlijk met fotografie begonnen? Was er een speciaal moment of een ervaring die je op dit pad heeft gebracht?

Als er een speciaal moment was, kan ik me dat in ieder geval niet herinneren. Ik fotografeer al zo lang, eigenlijk mijn hele leven. Ik heb altijd graag geschilderd en geknutseld. Ik ben een creatief en visueel ingesteld persoon. Ik denk dat ik daarom al zo vroeg enthousiast werd over fotografie en dat het me tot op de dag van vandaag niet meer loslaat.

Wat inspireert je het meest bij het fotograferen – is het de omgeving, mensen, boeken, films of gewoon wat je in het dagelijks leven tegenkomt?

Er zijn heel veel fotografen die me blijvend inspireren. Maar meestal is het toch wat je direct voor je neus hebt. Waar het de moeite waard is om beter naar te kijken. De perfectie in een schijnbaar imperfect moment – zoals een onopgemaakt bed. De behoefte om een moment vast te leggen dat slechts vluchtig is. Het spel van licht en schaduw.

Veel van je foto's vertellen kleine verhaaltjes of hebben een poëtische, bijna nostalgische touch. Hoe creëer je die sfeer?

Foto: Ksenia Felker - De passe-partoutlijst London, met zijn subtiele gouden accenten en de zijdezachte, matte textuur van Fuji Crystal DP II Silk-papier, geeft de foto de artistieke uitstraling van een schilderij.

Ik denk dat dat enerzijds komt door de analoge fotografie. De kleuren, de korrel – pure nostalgie. Maar anderzijds waarschijnlijk ook door mijn keuze van motieven. Ik hou van rustige scènes, stillevens, de natuur. Zelfs in een hectische stad zijn er rustige momenten te vinden. Vooral op reis fotografeer ik graag situaties die me een goed gevoel geven. Het ochtendlicht dat de slaapkamer binnenvalt. De koffie of een gedekte ontbijttafel. Korte momenten die een verhaal vertellen.

Je werk creëert een subtiel spel van licht en schaduw en komt heel authentiek over – hoe bepaal je welke momenten of scènes het waard zijn om vastgelegd te worden? Welke rol speelt analoge fotografie daarbij?

Ik hou van fotograferen. En dan bedoel ik vooral het proces zelf. Door de zoeker kijken, met de instellingen spelen, op de ontspanknop drukken. Puur plezier. Zo raak ik natuurlijk snel de ene na de andere geheugenkaart vol. Met analoge fotografie is dat echt veranderd. Je benadert elk onderwerp nog bewuster. Door de tijd te nemen, zie je de echt mooie momenten in het dagelijks leven die je anders snel over het hoofd zou zien – en die het waard zijn om te worden gefotografeerd.

Analoge fotografie vraagt om een bewuste, rustige benadering van elk onderwerp. Hoe verandert deze aandacht je kijk op dat ene speciale moment dat je wilt vastleggen?

Het moment wordt intenser omdat je er meer aandacht aan besteedt. Er is de vreugde van het vinden van een geweldig onderwerp. En dan is er de voorpret om het moment opnieuw te kunnen beleven – als de film is ontwikkeld en gescand. Er is dan altijd een beetje spanning of de foto wel aan je eigen verwachtingen voldoet . Maar juist na een mooie vakantie voelt het als een tweede korte vakantie. Je duikt weer helemaal in het moment.

Welke plekken of reizen hebben je de laatste tijd vooral geïnspireerd?

Foto: Ksenia Felker - De Basel lijst met schaduwvoeg in wit esdoorn laat de fotoafdruk achter glanzend acrylglas lijken te zweven. Deze combinatie geeft de foto een gevoel van lichtheid en benadrukt de warme, natuurlijke sfeer van het motief.

Mijn reizen naar Italië en Zweden hebben me bijzonder en blijvend geïnspireerd. Je kunt alleen maar verliefd worden op de architectuur, cultuur en gastronomie van Italië. Er is zoveel leven, zoveel passie, zoveel geschiedenis. En natuurlijk is elke fotograaf blij met al dat zonlicht. Zweden daarentegen is rustig, onopvallend. Een land om te relaxen. Ik ben daar vooral verliefd geworden op de ongerepte natuur met zijn vele berkenbomen – die deden me denken aan mijn vakanties bij mijn familie in Siberië.

Hoe belangrijk vind je het om je foto's ook afgedrukt te zien, en wat voor verschil maakt dat voor het effect van je werk?

Het is een geweldig gevoel om je eigen foto's afgedrukt te zien en vooral om ze te kunnen aanraken. Zoals de meesten van ons heb ik ook tienduizenden foto's op mijn smartphone, laptop en externe harde schijven – en slechts een klein deel daarvan haalt de analoge wereld. We zijn gewend aan kleine schermen, terwijl sommige motieven pas vanaf een bepaalde grootte hun volle kracht ontplooien en details pas dan zichtbaar worden. Voor mij kan geen enkel scherm de levendigheid van een foto zo weergeven als een afdruk.

Waar let je op bij de materiaalkeuze voor je afdrukken om hun boodschap te onderstrepen?

We kennen allemaal het klassieke, glanzende fotopapier. Het roept bij mij nostalgie op, omdat ik dan moet denken aan de vele kinderfoto's van mijzelf. Voor mijn eigen werk geef ik meestal de voorkeur aan mat, hoogwaardig papier. Ik vind dat een motief beter tot zijn recht komt als het geen licht reflecteert. Details, kleuren en scherpte komen intenser over. Bovendien is een Fine Art Print een goede basis om vervolgens andere elementen, zoals lijsten of passe-partouts, passend te kiezen.

Als iemand zijn eigen fotografische stijl wil ontwikkelen – welke oefeningen of benaderingen hebben jou zelf het meest geholpen?

Foto: Ksenia Felker - Achter acrylglas krijgt de fotoafdruk een indrukwekkende diepte. De smalle zwarte Slimline-lijst accentueert de verfijnde eenvoud en vult de minimalistische compositie van het stilleven perfect aan.

Ik weet niet eens of ik zelf een fotografische stijl heb. Ik denk dat die, net als zoveel dingen in het leven, voortdurend verandert. Wat mij vooruit heeft geholpen op het gebied van fotografie, was een theoretische en praktische verdieping in mijn camera. Vroeger was de automatische modus mijn trouwe metgezel. Ik drukte af zonder me vooraf bezig te houden met diafragma, ISO of sluitertijd. Een gedegen begrip van de instellingen en mogelijkheden van elke camera heeft me enorm geholpen. Zo kan een motief er, afhankelijk van de gekozen waarden, anders uitzien. Experimenteren en creatief zijn hebben mijn werk gevormd.

Wat moeten we nog meer over je weten?

Ik ben Ksenia, 30 jaar oud en ik woon al vijf jaar in het mooie Frankfurt am Main. Ik ben geboren in Kazachstan en ben in mijn leven vaak verhuisd. Eén ding is me altijd bijgebleven: fotografie. Ook in mijn hoofdberoep in marketing kan ik me uitleven op het gebied van . Door fotografie heb ik mijn partner leren kennen en van hem leren houden. Ik hoef dus waarschijnlijk niet nog eens te zeggen hoe belangrijk fotografie in mijn leven is.