ONE MOMENT BY THYLACINE

„Het is het einde van de woestijn, een uiterst dunbevolkte regio. Er was niemand, waardoor we de caravan konden opzetten en werken in een compleet waanzinnige omgeving, waar elke zonsopgang en zonsondergang spectaculair was, met oryxen – je ziet er zelfs één op de achtergrond van de foto. Het landschap had iets diep surrealistisch.” - Thylacine

Kun je jezelf even voorstellen?

Thylacine: Ik ben Thylacine, William Rezé, muzikant en componist.

Cécile Chabert: Ik ben Cécile Chabert, fotograaf en filmmaker, en ik begeleid William al zeven jaar bij zijn projecten.

Wat heeft jullie naar Namibië gebracht?

Thylacine: Het vertrekpunt was mijn Airstream-caravan, die ik voor mijn project Roads ombouwde tot een autonoom studio. Na Argentinië en de Faeröer-eilanden wilde ik een derde continent verkennen. Zuidelijk Afrika was compleet nieuw voor mij. Namibië lag voor de hand: een uitgestrekt, beschermd en gemakkelijk toegankelijk land. Het idee was om in een heel andere omgeving te componeren.

Cécile Chabert: Ik had William al begeleid bij Band 2 op de Faeröer-eilanden. Voor dit nieuwe hoofdstuk was het vanzelfsprekend dat ik meeging, zeker omdat dit project een nog sterkere collaboratieve dimensie kreeg. We hebben het echt samen vormgegeven.

Hoe heeft de Namibische omgeving je muziek beïnvloed?

Thylacine: De invloed is veelzijdig en moeilijk te vatten. Het klimaat, de droogte, de hitte, maar ook de ontmoetingen met verschillende gemeenschappen en fragmenten van de geschiedenis van het land voedden de muziek. Dat zijn dingen die nergens anders hadden kunnen ontstaan. Ik laat me door de omgeving doordringen en observeer wat ze in mij teweegbrengt.

Cécile, hoe ben je de beeldvorming in deze context aangegaan?

Cécile Chabert: Deze keer had ik tijd. Ik hoefde niet direct te produceren. Ik bracht meerdere dagen door met enkel observeren en de sfeer voelen, voordat ik fotografeerde. De beelden kwamen vanzelf, zodra ik er klaar voor was. Deze vrijheid was nieuw en erg waardevol.

Hoe hebben muziek en fotografie elkaar beïnvloed?

Thylacine: Het is de eerste keer dat we zo nauw samenwerkten. De beelden waren niet alleen een reactie op de muziek: Céciles ontdekkingen, bepaalde plekken die ze vond, inspireerden direct stukken. De ideeën circuleerden in beide richtingen.

Was jullie samenwerking ter plaatse gepland of spontaan?

Cécile Chabert: Zeer spontaan. Dankzij de caravan konden we op één plek blijven zolang we wilden. We lieten ons verrassen door wat er op ons pad kwam.

Thylacine: Het gebeurde zelfs dat we een stuk componeerden en direct de beelden voor ons zagen die erbij zouden passen, en deze ter plekke opnamen. Een idee ontstond, we volgden het tot het einde, en in een paar dagen of weken ontstond een compleet project.

Welke uitdagingen hebben jullie in de woestijn overwonnen?

Cécile Chabert: De hitte was voor mij de grootste uitdaging. De extreme temperaturen lamden me soms volledig. Sommige dagen kon ik alleen wachten tot het afkoelde.

Thylacine: Ook de wegen waren een uitdaging. Sommige paden waren te moeilijk voor de caravan, en de trillingen veroorzaakten regelmatig schade. Elke week moest er geklust worden. Het was een permanent avontuur.

Wat hebben jullie van elkaar geleerd tijdens deze reis?

Cécile Chabert: Ik ontdekte een zeer sociale William, open voor ontmoetingen, wat niet per se zijn gebruikelijke aard is.

Thylacine: Ja, in Namibië had ik echt zin om op mensen af te stappen en verbindingen te maken. Cécile daarentegen was meer gefocust op haar eenzaamheid en werk. We hebben een beetje van rol gewisseld.

Wat was jullie “One Moment” van de reis?

Cécile Chabert: Een landschap in het zuiden van de Namib-woestijn raakte me diep. We reden er snel doorheen, maar ik kon het niet vergeten. Het licht, het zwevende stof, de bergen zover het oog reikt… Het was ongelooflijk mooi. We zijn er later teruggekeerd om te werken.

Thylacine: Het was een bijna onwerkelijke plek: alleen te midden van een immense achtergrond, met uitzonderlijke zonsopkomsten en zonsondergangen en Oryx-antilope – en zelfs wilde paarden. Een van de magischste plekken van de reis.

Waarom was het belangrijk om deze reis te materialiseren?

Cécile Chabert: Omdat digitale beelden zich opstapelen en verdwijnen op onze telefoons. Afdrukken geven belangrijke momenten een concrete aanwezigheid terug. Dat was voor mij essentieel.

Thylacine: Dit project beperkt zich niet tot muziek: een hele visuele wereld begeleidt het. Met een afdruk of een vinyl in de hand ervaar je iets veel intenser dan via een scherm.

Wat heeft de samenwerking met WhiteWall gebracht?

Thylacine: WhiteWall stelde ons in staat om drukformaten te verkennen waar we oorspronkelijk niet aan gedacht hadden. Dat heeft onze manier om het verhaal van het project te presenteren uitgebreid.

Cécile Chabert: Dankzij deze samenwerking kregen we ook het idee om afdrukken als merchandise aan het einde van de concerten te verkopen. Een primeur voor ons.

Thylacine: Dit gaf de beelden rond het album een nieuw leven.

In drie woorden, hoe zouden jullie WhiteWall omschrijven?

Thylacine & Cécile Chabert: Precisie – Know-how – Toewijding.