Phil Penman
De WhiteWall ambassadeur Phil Penman is geboren in de UK maar woont al lange tijd in de VS. Hij is vooral bekend om zijn zwart-wit straatfotografie. Penmans werk wordt wereldwijd tentoongesteld en hij heeft vele prijzen gewonnen. Penman richt zich op straat-, portret- en architectuurfotografie, voornamelijk vanuit New York.
Penmans kenmerkende stijl, veelzijdigheid en toewijding aan zijn vak hebben hem prestigieuze prijzen en tentoonstellingen opgeleverd, en hij werd ook uitgeroepen tot een van de “52 meest invloedrijke straatfotografen”. In het interview vertelt hij in detail over zijn liefde voor zwart-wit fotografie, zijn rolmodellen in dit genre en de technische trucs die hij gebruikt voor zijn zwart-wit motieven.
"Zwart-wit fotografie legt de rauwe essentie van de straat vast." – Phil Penman
Foto: Phil Penman // Fotoafdruk op barietpapier en galerielijst Hamburg in zwart mat met passe-partout
Hoe zou je jouw fotografie omschrijven?
Ik zou mijn fotografie omschrijven als zwart-wit, dat de rauwe essentie van de straat vastlegt.
Waarom fotografeer je in zwart-wit?
Ik fotografeer in zwart-wit; ik denk vooral omdat het me weghaalt van mijn werk. Veel van mijn werk is altijd kleur en ik werk voor klanten. En zwart-wit was altijd al iets voor mij en het was een manier om te ontsnappen. Het neemt me weg van mijn werk en het is eigenlijk mijn plezier in fotografie. Het is de rauwe soort fotografie. Het legt de emotie van mensen en straatbeelden vast. Ik heb het gevoel dat kleur je daarvan afleidt en voor mij is zwart-wit juist to the point.
Waar draait zwart-wit fotografie voor jou om?
De manier waarop ik nu zwart-wit fotografeer, brengt me terug naar waar ik begon. Dus van al dat werk tussendoor is dit een soort “terug naar het begin” voor me geweest en het is waar ik van hou, weet je? Ik zou me niets anders kunnen voorstellen.
Mis je kleuren als je naar je zwart-wit foto kijkt?
Helemaal niet. Voor mij is het allemaal zwart-wit. Ik zou graag in de voetsporen willen treden van mensen als Sebastião Salgado. Kleurenfotografie werd voor mij altijd gezien als werk omdat ik dat fotografeerde voor mijn werk, dus als ik zwart-wit fotografeer, mis ik dat eigenlijk helemaal niet.
Welke emoties roept een zwart-witfoto bij je op?
Zwart-witfoto’s maken veel emoties los. Het is heel emotioneel als ik ernaar kijk, het brengt me terug naar waar ik begon. Weet je, ik begon in de donkere kamer met zwart-wit fotograferen toen ik ongeveer 15 jaar oud was. En toen ik terug begon te gaan naar zwart-wit, ik denk in 2015 of misschien eerder, bracht het me echt terug naar waar ik begon.
Zijn er fotografen die je in het bijzonder inspireren?
Het moet het werk van Sebastião Salgado zijn. Ik herinner me dat ik een tentoonstelling van hem heb gezien toen ik nog heel jong was in het Royal Institute in Bath, Engeland, en ik was er ondersteboven van.
Vanaf dat moment is het altijd zwart-wit geweest.
"De afdruk is magisch. Het is waar ik begon in de donkere kamer en het is waar ik nu ben." – Phil Penman
Denk je of zie je zwart-wit als je met je camera werkt?
Als ik fotografeer, is een van de camera’s die ik gebruik een monochrome camera, die alleen zwart-wit opneemt. Dus als ik naar de wereld kijk, gebruik ik een elektronische zoeker die ik bovenop de camera zet, en daarmee kan ik in zwart-wit fotograferen. Ik kan in zwart-wit kijken als ik fotografeer en het neemt je mee terug in de tijd. Het is iets heel moois.
Denk je na over afdrukken als je begint te werken?
Als ik foto’s maak, draait bijna alles om de afdruk. Het is het eindproduct, dat wat je aan de muur ziet hangen. Voor mij is dat het begin en het einde van het fotografische proces.
Photo: Phil Penman // Hahnemühle FineArt Pearl op Alu-Dibond
Van welke techniek houd je het meest als het gaat om zwart-wit fotografie?
Zwart-wit technieken gaan voor mij terug naar de donkere kamer. Dus zelfs als ik aan het bewerken ben, is veel hetzelfde als wat ik zou doen als ik in de donkere kamer was. Dus veel ontduiken en verbranden, wat betekent dat ik naar een beeld kijk en uitzoek welke delen ik lichter en welke ik donkerder wil maken. Nogmaals, het gaat allemaal terug naar de donkere kamer.
Als je één foto moest kiezen, welke zou je dan kiezen?
Als ik één foto zou mogen kiezen, denk ik niet dat ik dat zou kunnen. Het zou het werk moeten zijn dat ik de afgelopen drie jaar heb gemaakt tijdens de pandemie. Dat was geïnspireerd door het oude Farm Administration werk van Walker Evans en Dorothea Lang. Dat zou de serie zijn die ik heb gekozen.
Wat betekent het afdrukken van je werk voor jou?
Afdrukken is voor mij waar ik begon in de donkere kamer. Het is de vreugde van het zien van het eindproduct. En het is hetzelfde als wanneer ik nu mijn foto’s maak en dan die afdruk per post krijg en er zo naar kijk - er is niets anders dat het voor mij is. De afdruk is magisch. Het is waar ik begon in de donkere kamer en het is waar ik nu ben. Het proces is pas klaar als ik die afdruk zie.
Welke eisen stel je aan een afbeelding als je een foto voor je muur samenstelt?
Een foto moet voor mij, als ik hem aan de muur zie hangen, een emotionele band hebben. Het hoeft niet de beste foto ter wereld te zijn, maar ik moet wel iets voelen als ik hem zie.
