Elizabeth II, Vivienne Westwood, Ewan McGregor, Björk, Heidi Klum, David Bowie – de lijst van persoonlijkheden uit de politiek en showbusiness die de Britse sterfotograaf Rankin al heeft geportretteerd, kan naar believen worden voortgezet.

Zijn foto's zijn even elegant als provocerend, even dynamisch als cool, even creatief als stijlbepalend. De breedte van zijn werk kan tot 27 september 2023 worden bewonderd in het Ernst Leitz Museum in Wetzlar. De tentoonstelling “Rankin – Zeitsprünge” geeft spannende en verrassende inzichten in zijn werk en laat zien waarom Rankin een van de meest gewilde en invloedrijke fotografen van onze tijd is.

Wij van WhiteWall zijn er trots op samenwerkingspartners van de tentoonstelling te zijn en hebben Rankins foto's exclusief voor “Zeitsprünge” geproduceerd als fine art prints of ultraHD prints.

Wat maakt de tentoonstelling in het Ernst Leitz Museum zo speciaal?

Het idee dat het een grote schaal op een muur is waar je echt bij kunt gaan zitten en echt naar de details van de foto kunt kijken. Dat idee is volgens mij het ultieme dat alle fotografen hebben, wanneer ze een foto maken, denken ze aan de plaats waar de foto gezien gaat worden. En voor mij is het idee van "in het echt", een museum of een galerie of zelfs een winkel, waar u een foto kunt zien op een formaat waarmee u echt die ervaring kunt hebben, weet u, soms zijn de mensen groter dan de persoon voor u en ziet u nog meer detail in de foto.

Dat is een ervaring waar alle fotografen en vooral ik echt naar streven. Toen ik 21 was en ik me voorstelde dat iemand tegen me zei: Je zult over 35 jaar in het Ernst Leitz Museum in Wetzlar zijn. Ik zou antwoorden: Waar heb je het over? Maar daar streef ik natuurlijk wel naar, want wat ik echt wil is dat het publiek die band heeft met de foto en de foto's van dat formaat. Zoals die foto van dat huilende meisje. Als je naar boven gaat en die foto in detail bekijkt, is er iets magisch - de persoon komt tot leven, ze zijn groter dan het leven. En die ervaring, die intimiteit, die band, die hebt u tussen u en de persoon. Met deze foto's krijgt u een intiem moment met de persoon.

En dat is waar fotografie over gaat. Voor mij is het alsof ik ervaar en laat zien hoe ik hen zie en dat u dan de kans krijgt om dat te doen - zonder dat ik in de weg zit. En dat is voor mij een van de dingen die belangrijk zijn aan fotografie, het gaat ook over het vastleggen van herinneringen binnen een visualisatie. En ik denk dat zelfs fotografen soms vergeten dat het echt neerkomt op een weergave van iets dat in een moment gebeurde.

Dus ik wil dat het kunst is, maar ik wil ook dat het menselijk is en ik wil dat het verbonden is. Daarom maak ik geen foto's die misschien te serieus zijn of serieus proberen te zijn.

Foto: Rankin

Wat maakt Leica zo speciaal voor u?

Om mij door uw lens te zien, om mij door de Leica lens te zien en dat Leica de belangrijkste camera ter wereld is, de belangrijkste visualisatie van fotografie. Dat is echt geweldig voor mij om te hebben.

Ik hou bijvoorbeeld niet van foto's van mensen die chagrijnig opzij kijken, omdat dat niet mijn bedoeling is. Mijn uitwisseling met mijn onderwerp is veel confronterender. En ik denk dat er een idee bestaat dat je een serieuze intentie moet hebben om een serieuze foto te maken. Ik ben begonnen vanuit een achtergrond waar fotografie een "ander" voor me was, alsof ik geen creatieve mentoren had. Ik kende niemand die fotografeerde. Dus toen ik fotografie ontdekte, was dat min of meer door een vriend die een camera had en het was een goedkope camera. En in het begin, omdat ik uit een arbeidersmilieu kom, gebruikte ik camera's die ik me kon veroorloven. Een Leica was voor mij zoiets als een absoluut eersteklas product. En ik zou die altijd graag hebben gebruikt.

Dus uiteindelijk, toen ik me een Leica kon veroorloven, gebruikte ik die omdat het op dat moment de beste camera voor dat doel was. Miley Cyrus daar of Arnold Schwarzenegger daar en de connectie tussen hen, of Robert Downey Jr. Wat ik zo mooi vind, is dat ze letterlijk gisteren of morgen of 20 jaar geleden genomen kunnen zijn, en nog steeds voelen en eruit zien alsof ze een moment tussen mij en het onderwerp proberen vast te leggen. De rode draad die ze allemaal verbindt, zijn fracties van tijd en momenten in de tijd.

Foto: Rankin

Hoe vindt u het om uw afgedrukte foto's te zien?

Ja, ik vind de afdrukken echt heel erg mooi. Echt heel goed. Dank u, goed gedaan!

Wat betekent fotografie voor u?

Ik heb altijd gewild dat het publiek ziet hoe ik de wereld zie. En ik doe echt mijn best om het publiek het perspectief te laten zien dat ik op dingen heb, of dat nu een persoon is of een stilleven of een landschap. Dat idee van kunnen gaan: Zo zie ik het. Met deze foto's krijgt u een intiem moment met de persoon, en dat is waar het bij fotografie om gaat. Voor mij is het alsof ik ervaar en laat zien hoe ik ze zie en dat u de kans krijgt om dat te doen zonder dat ik in de weg zit.

Ik denk dat fotografie zich op een zeer ongebruikelijk en uniek punt in haar geschiedenis bevindt, want de afgelopen 160 jaar konden maar heel weinig mensen er gebruik van maken. Door het aan iedereen te geven en het heel gemakkelijk te maken om het niet eens te kopiëren, maar gewoon te imiteren, want smartphones maken eigenlijk geen foto's op dezelfde manier als camera's dat doen. En dat moeten we goed onthouden. Dus alles is een soort nabootsen, de foto is een soort slechte weerspiegeling in een spiegel van wat er eigenlijk is, weet u, wat een camera kan doen.

Fotografie is iets heel speciaals. En het heeft zoveel mogelijkheden om te bewegen en maatschappelijke veranderingen teweeg te brengen en om dingen te laten zien in een licht dat nog nooit eerder is vertoond.

Het is alsof je kleuters de sleutels van de Aston Martin of de Rolls-Royce geeft. Als fotograaf moet u een verantwoordelijkheid hebben. U bent verantwoordelijk voor uzelf als de persoon die de foto maakt, voor het onderwerp dat u fotografeert en voor het publiek dat de foto ziet. En als u die verantwoordelijkheid niet hebt, dan gooit u de foto in het wilde weg rond en kunt u hem retoucheren, veranderen, met kunstmatige intelligentie maken, verbeteren zodat hij eigenlijk niet meer is wat hij in eerste instantie was. Als u een van deze dingen doet, ondermijnt u de kracht ervan.

Foto: Rankin

En wat zegt de titel "Zeitsprünge" (Sprongen in de tijd) over de tentoonstelling?

Ik probeer foto's te maken die bijna als tijdcapsules zijn voor de persoon die ik fotografeer. Tijd is dus heel belangrijk voor fotografie. We handelen in tijd, we fotograferen in fracties van seconden. Je zou waarschijnlijk kunnen zeggen dat deze hele tentoonstelling in totaal één seconde is, misschien 2 seconden. En dan al mijn foto's. Ik probeer er heel hard voor te zorgen dat het beelden zijn die het beste beeld geven van dat moment en eventueel die persoon, maar die ook eeuwig leven en ademen.

Tijdloos is echt een geweldige uitdrukking omdat het iets is dat ik meeneem naar elke sessie die ik maak. Beth Ditto is voor mij hopelijk een van de beste foto's die ooit van Beth Ditto zijn gemaakt. En wat ik echt, echt hoop is dat mensen over 100 jaar terugkijken en zeggen, oh, die foto van Beth Ditto die in die band zat, dat is een foto die haar echt vertegenwoordigt en die je een deel van haar persoonlijkheid laat zien waardoor je begrijpt wie ze op dat moment was. En die menselijke connectie, als je naar de foto kijkt, is ze een soort icoon. Ze is bijna een soort visuele weergave van de muziek die ze maakt. Maar ze is nog steeds die persoon die op de foto naar je kijkt. En dat is wat ik in veel van mijn foto's probeer te doen, namelijk de afstand tussen het onderwerp en het publiek verkleinen. Ik wil dat het publiek zich echt verbonden voelt als ze naar de foto kijken.