ONE MOMENT BY SEBASTIAN TRÄGNER

“De natuur daar is overweldigend, terwijl het leven tegelijk heel hard is. Die tegenstellingen hebben mijn waarneming aangescherpt. Ik was helemaal in het moment. Dat is het bijzondere: je denkt niet, je voelt. In plaats van me door de chaos te laten stressen, neem ik de tijd om echt goed te kijken. Vaak ontstaan de meest intense beelden juist wanneer je gedwongen bent het moment te accepteren zoals het is.” – Sebastian Trägner

Sebastian, kun je het project in Laiban kort beschrijven? Laiban is een afgelegen bergdorp op de Filipijnen, waar kinderen onder zeer eenvoudige omstandigheden leven. Samen met Art Meets Education mocht ik een week daar verblijven om fotoworkshops met de kinderen te geven. Het doel was hen een middel te geven om hun eigen wereld te laten zien – via hun ogen, hun verhalen en hun perspectief.

Wat heeft je het meest verrast tijdens de reis? Ik was verrast door hoe open, nieuwsgierig en moedig de kinderen waren. Veel van hen hadden nog nooit een camera vastgehouden, maar begonnen meteen speels en intuïtief foto’s te maken. Ze lieten ons ook direct hun wereld binnen – die nabijheid was niet vanzelfsprekend.

Een deel van je taak was het geven van fotografie-workshops: wat heb je hen meegegeven? Het was belangrijk voor mij om hen niet alleen het “hoe” van fotografie te laten zien, maar vooral het “waarom”. Fotografie kan een middel zijn om hun perspectief zichtbaar te maken, een stem in beelden te vinden.

Wat was je vooral belangrijk in de workshops – techniek of creatieve benadering? Zeker de creatieve benadering. Techniek is een middel, maar het gaat om je eigen blik. Ik wilde hen aanmoedigen moedig te zijn en dingen te fotograferen die echt betekenis voor hen hebben.

Fotografie door de ogen van kinderen: wat maakt hun blik zo bijzonder? Kinderen kijken vrij van regels en verwachtingen. Ze fotograferen niet “zoals het hoort”, maar zoals ze voelen. Dat maakt hun beelden eerlijk, direct en ongelooflijk krachtig.

Wat betekent One Moment in fotografie voor jou? Het is het moment waarop alles samenkomt – gevoel, situatie, licht, intuïtie.

Beschrijf je One Moment in Laiban. Het was het moment dat Fatima op de trappen zat, helemaal in zichzelf verzonken, kijkend naar het water. Alles was stil, alleen de spiegeling van de palmbomen, zij met de camera naast zich – alsof ze naar iets in zichzelf zocht. Ik nam een stap terug en observeerde. Hieruit is de foto ontstaan.

Fatima was met mij onderweg en had net gefotografeerd. Daarna ging ze zitten en was voor een kort moment helemaal bij zichzelf. Ik wilde die rust vastleggen – het moment waarop fotografie niet alleen naar buiten, maar ook naar binnen gaat.

Heeft de omgeving je geïnspireerd? Absoluut. De natuur daar is overweldigend, terwijl het leven erg rauw is. Deze contrasten scherpten mijn waarneming.

Had de omgeving invloed op het moment? Ja. De ontmoetingen, gesprekken en de intensiteit van de korte tijd beïnvloedden mijn gevoel. Zonder de energie ter plaatse zou het beeld niet zo zijn ontstaan.

Wat dacht je bij het afdrukken van de sluiter? Eigenlijk niets – ik was volledig in het moment. Dat is het bijzondere: je denkt niet, je voelt.

Wat moeten mensen voelen bij het zien van je One Moment-foto? Ik hoop dat ze voelen dat fotografie een brug kan zijn – tussen culturen, generaties en mensen.

Hoe blijf je gefocust ondanks tyfoons en reisomstandigheden? Door bewust te vertragen. In plaats van me te laten stressen door chaos, neem ik de tijd om echt te kijken. Vaak ontstaan de meest intense beelden juist wanneer je het moment accepteert zoals het is.

Hoe creëer je nabijheid in zo’n korte tijd? Door eerlijk en open te zijn. Ik fotografeer niemand van een afstand, maar zoek contact. Vertrouwen zorgt voor nabijheid.

Welke impact had de reis op je? De reis herinnerde me waarom ik fotografeer: mensen zichtbaar maken die vaak onzichtbaar zijn. Het maakte mijn kijk op fotografie nog duidelijker.

Is er een moment dat je nooit zult vergeten, los van de foto? Ja – de dagen met de kinderen, waarin we lachten en verhalen deelden.

Hoe gaat het project verder? De kinderen worden met hun eigen foto’s onderdeel van een tentoonstelling. De opbrengsten gaan terug naar hun onderwijs. Voor mij is dit een prachtige cirkel: fotografie verandert niet alleen hoe we de wereld zien, het kan ook concreet levens veranderen.